Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016

Πολιτικοί. Αυτή η κατάρα!



Ορμώμενος από τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις περί της ονομασίας της Άνω Βαρδαρικής Σλαβικής Δημοκρατίας που θέλει να αποκαλείται Μακεδονία, βαρέθηκα να διαβάζω για ακόμα μια φορά άρθρα που εξυμνούσαν εθνάρχες και από την άλλη δήθεν πολιτισμένες απόψεις αδελφοσύνης των λαών και αυτοδιάθεσης με τελική κατάληξη ότι όλοι οι άλλοι Μακεδονία τους λένε και όσοι δεν συμφωνείτε είσαστε φασίστες.

Δυστυχώς η ελευθερία του λόγου και η χρήση στερεοτυπικών χαρακτηρισμών σε όποιον δεν συμφωνεί αποτελεί ξεχωριστό θέμα για άλλο άρθρο.

Φυσικά εδώ να απαντήσουμε ότι η αυτοδιάθεση κάποιου ξεκινάει και βάσει επιστημονικών δεδομένων εκεί που τελειώνει η αυτοδιάθεση κάποιου άλλου. Για παράδειγμα, θα ήταν άτοπο να ονομαζόταν το Κόσοβο, Δημοκρατία των Απάτσι, αφού όση σχέση έχουν με τους Απάτσι, άλλη τόση έχουν και οι Σκοπιανοι με τους  Μακεδόνες. Παράλληλα και η Ελλάδα ως χώρα με ιστορία και αυτοδιάθεση δεν μπορεί να δεχτεί τέτοιες προσβολές που βασίζονται σε παλιούς Σοβιετικούς σχεδιασμούς. Επίσης αν κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο γάιδαρος πετάει, δεν σημαίνει ότι είναι και αληθές. Από εκεί και πέρα όταν η Αλβανία θέτει ζητήματα Τσαμουριάς, η Βαρδάρσκα θέλει την Θεσσαλονίκη και η Τουρκία θέλει Θράκη και νησιά, είμαστε εμείς οι φασίστες που "αντιδρούμε".

Ας μείνουμε στο θέμα μας όμως που δεν έχει σαν σκοπό να ασχοληθεί τόσο με την ονομασία, όσο με το μεγαλύτερο κακό που βρήκε αυτή τη χώρα, τους Έλληνες πολιτικούς.

Θα δανειστώ ένα απόσπασμα:
Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας… έγραψε ο συγγραφέας Εμμανουήλ Ροΐδης! Αν ζούσε σήμερα ο Ροΐδης πιθανά θα το συγκεκριμενοποιούσε αναφερόμενος πλέον στους Έλληνες πολιτικούς.

Οι "αγαπημένοι" μας πολιτικοί λοιπόν, όχι μόνο αποτελούν πληγή, αλλά κατάφεραν δια μέσω ενός πολιτικού παχύδερμου να ρίξουν τις ευθύνες πάνω μας. Μάλλον ακολουθώντας το ρητό του Ροΐδη κατά γράμμα.

Ως γνωστό αυτή η χώρα είναι μία αποικία που ποτέ δεν είχε στρατηγικό σχεδιασμό. Προσπάθησε ο Καποδίστριας, αλλά εφονεύθει και από τότε οι πολιτικοί μας διέσπασαν τον λαό σε διάφορες τάσεις φιλοαγγλικές, φιλογαλλικές, φιλογερμανικές και φιλορωσικές. Πόσοι αναρωτήθηκαν που είναι η φιλελληνική τάση;

Κάποιοι θα ισχυριστούν πως ο Έλληνας έχει κάποιο σύμπλεγμα καταδίωξης και ότι για όλα φταίνε οι ξένοι, αλλά ισχύει κάτι τέτοιο;

Είναι απόλυτα φυσιολογικό μία υπερδύναμη να έχει συγκεκριμένα σχέδια για την αποικία της και να παρεμβαίνει. Όταν μάλιστα η αποικία είναι στρατηγικής σημασίας θα παιχτούν πολλά παιχνίδια μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, όμως το βασικό είναι η αποικία να παραμείνει αποικία.
Κάποιοι επένδυσαν στην δημιουργία της αποικίας, όταν πλέον θεώρησαν πως ο Οθωμανός δεν τους έκανε τα χατήρια και θυμηθήκαν την Ελλάδα και έναν πληθυσμό που μετά από 400 χρόνια αποδείχθηκε πολύ πεισματάρης για να αλλοιωθεί. Έτσι εκμεταλλευόμενοι και την φιλοπατρία του απόδημου ελληνισμού, οι υπερδυνάμεις αποφάσισαν να ενισχύσουν την ελληνική επανάσταση.
Μέχρι και ο ίδιος ο μεγάλος φιλέλληνας ποιητής Λόρδος Μπάιρον, δεν ήρθε απλά γιατί μας αγάπησε, αλλά για να ελέγξει ως απεσταλμένος του Στέμματος την οικονομική επένδυση στην δημιουργία αποικίας.

Η ιστορία είναι γνωστή και μέχρι σήμερα τοποθετήθηκαν σε αξιώματα ξενόδουλοι φύλαρχοι που έταζαν πατριωτισμό και ιδεώδη και από πίσω πολεμούσαν κάθε πραγματική πατριωτική κίνηση καλλιεργώντας ηττοπάθεια, διχόνοια και υποτέλεια.
Μα φυσικά έτσι αρμόζει σε μία αποικία που δεν πρέπει ποτέ να ξεσηκωθεί και δεν πρέπει να υπάρξει κάποιος να την ξεσηκώσει. Μια υπερδύναμη δεν διακινδυνεύει να της χωθεί ως υπερδύναμη μια αποικία που ελέγχει ένα γεωστρατηγικό σημείο που λέγεται Αιγαίο.

Από την Επανάσταση του 1821 έως την Μεγάλη Ιδέα και από το Έπος του 40' έως τα Ίμια, ο λαός υπήρξε θύμα αλληλοσπαραγμού, οι άξιοι βγήκαν από τη μέση και οι υπάλληλοι πολιτικοί έστησαν πολιτικά τζάκια και συνέβαλαν στο ξεπούλημα της χώρας και στην πάταξη όποιας "αντίδρασης" σε αυτά που συμβαίνουν.
Την ίδια στιγμή που μιλάμε για την έννοια της δημοκρατίας και την δύναμη της ψήφου, η οποιαδήποτε εκλογή τοπικού φύλαρχου δεν αλλάζει απολύτως τίποτα για την χώρα και τον λαό της.

Ας αναφερθούμε όμως σε τρανταχτά ιστορικά παραδείγματα εκπροσώπων των διαφόρων παρατάξεων δεξιάς και αριστεράς όπου αποδεικνύεται τελικώς πως δεν τους καίγεται καρφί για αυτή την χιλιοβασανισμένη χώρα.

1. Ο Σαμαράς, ο οποίος τοποθετήθηκε υπουργός Εξωτερικών το 1990, χειρίστηκε την εποχή εκείνη δύο μείζονος εθνικής σημασίας θέματα: το άνοιγμα των συνόρων με την Αλβανία και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με το απότοκό της, το Μακεδονικό. Ο πρώην πρωθυπουργός είναι ουσιαστικά εκείνος που αναγνώρισε την ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία» όταν στις 2 Δεκεμβρίου 1991 σε ευρωπαϊκό συμβούλιο που εξέταζε «τις ρυθμίσεις που ισχύουν για την εισαγωγή προϊόντων προέλευσης από τις Δημοκρατίες Βοσνίας Ερζεγοβίνης, Κροατίας, Μακεδονίας και Σλοβενίας» ουσιαστικά αποδέχθηκε την ονομασία «Μακεδονία». 

2. Αναφορά στην ονομασία των Σκοπίων: Σε δέκα χρόνια, θα το έχουμε ξεχάσει. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, 1993

3. Τον Νοέμβριο του 1931, η Κομιντέρν (ουσιαστικά η Σοβιετική Ένωση), θα επέμβει ευθέως στα εσωτερικά του ΚΚΕ κι αφού καθαιρέσει την νόμιμη ηγεσία του, εντελώς «δημοκρατικά» θα διορίσει αρχηγό του κόμματος τον Νίκο Ζαχαριάδη και τους συνεργάτες του, μεταξύ άλλων, και τους Γιάννη Ιωαννίδη και Λεωνίδα Στρίγκο. Οι οδηγίες που συνοδεύουν τον νέο αρχηγό, είναι σαφείς, και μεταξύ άλλων, αναφέρεται: «Το Κόμμα οφείλει χωρίς αναβολή να διεξάγει τον αγώνα για το δικαίωμα της ελεύθερης αυτοδιάθεσης των εθνών, φτάνοντας και μέχρις αποχωρισμού, κατά της εθνικής καταπίεσης και του εκδιωγμού των Μακεδόνων και Τούρκων». Στο ίδιο μήκος κύματος θα κινηθεί (όπως πάντα) και η επίσημη εφημερίδα του ΚΚΕ, ο «Ριζοσπάστης».

4. 12 Μαρτίου 2016 κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Σε κοινή δήλωση των δύο ηγετών (Τσίπρα - Ολάντ) μετά τη συνάντηση που είχαν στη γαλλική πρωτεύουσα το περασμένο Σαββατοκύριακο επαναλαμβάνεται το πρωτοφανές ατόπημα της ντε φάκτο αποδοχής του ονόματος «Μακεδονία» για την ΠΓΔΜ.

Και για αν μην αναφερόμαστε μόνο σε θέματα του Βαρδάρη ας πάμε και σε άλλα τρανταχτά:

1. Στις 25.7.1974 επί δημοκρατικής μεταπολιτεύσεως πλέον, υπογράφεται ελληνοκυπριακή συμφωνία « καταπαύσεως του πυρός», την οποία άμεσα οι τούρκοι άρχισαν να παραβιάζουν. Ο υπουργός εξωτερικών της Ελλάδος Γ. Μαύρος γελοία φερόμενος φιλούσε «περιπαθώς» τον ομόλογο του τούρκο, ενώ ετοιμαζόταν για τον Αύγουστο ο «Αττίλας ΙΙ». Ως νέος πολέμαρχος δε, δήλωνε στη Γενεύη: « Η Ελλάς μεταξύ ατιμώσεως και πολέμου θα προτιμήσει τον πόλεμο»! Άραγε τον πρωθυπουργό του τον είχε ρωτήσει; Όταν λοιπόν στις 14.8.74 και ενώ στην Ελλάδα είχε αποκατασταθεί η δημοκρατία, εξαπολύθηκε ο «Αττίλας ΙΙ», ο πρωθυπουργός της χώρας Κωνσταντίνος Καραμανλής δήλωνε ότι: «Η Κύπρος ευρίσκεται μακράν». Ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1978 είχε δηλώσει ότι: « Η Κύπρος ημπορεί να καταληφθή υπό των τούρκων εντός 48 έως 72 ωρών» θέλοντας να επιβεβαιώσει τον Καραμανλή.

2. Όπως αποκάλυψε ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Λυμπέρης όταν ρώτησε τον ΥΠΕΞ Θεόδωρο Πάγκαλο τι θα πουν στον ελληνικό λαό σχετικά με την απομάκρυνση της σημαίας απʼ τα ελληνικά Ίμια, ο κ. Πάγκαλος απάντησε κυνικά: «Θα πείτε ότι τη σημαία την πήρε ο αέρας!».

3. Η κυβέρνηση Σημίτη είχε το θράσος να ισχυριστεί ότι αποσύρει τη σημαία για να «την προστατέψει από τη βεβήλωση». Τη διέψευσε την ίδια στιγμή ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ λέγοντας πως η υποστολή της σημαίας αποτελεί μέρος της συμφωνίας απεμπλοκής.

4. 3η Νοεμβρίου 2015 Ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, μιλώντας στο Star, ρωτήθηκε για τη δήλωση που είχε κάνει στο παρελθόν περί εθνοκάθαρσης - και όχι γενοκτονίας - των Ποντίων, επανέλαβε πως πρόκειται για μια αιματηρή εθνοκάρση και πως «με αυστηρή επιστημονική έννοια η γενοκτονία είναι άλλο πράγμα».

5.  Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα
Mαρία Ρεπούση, Βουλευτής ΔΗΜΑΡ


Μετά από αυτά τα λίγα απλά παρατηρούμε ότι τελικά υπάρχουν κάθε καρυδιάς καρύδια στην Ελληνική Βουλή, αλλά δεν υπάρχουν φιλέλληνες, με τελευταία ταφόπλακα την υπογραφή 3 μνημονίων και την μεταστροφή ενός σύγχρονου ΟΧΙ σε υποταγή από μία κυβέρνηση που κουβαλάει εθνομηδενιστικές κληρονομιές από το σοβιετόδουλο ΚΚΕ.
Η χώρα αυτή δεν θα γίνει ποτέ κράτος γιατί πρέπει να παραμείνει μια στάσιμη αποικία. Σκοπός των πολιτικών είναι να συντηρήσουν την υπάρχουσα κατάσταση με αντάλλαγμα αξιώματα και πλούτο, ενώ παράλληλα πρέπει να κατασταλεί οποιοδήποτε συνδετικό στοιχείο της κοινωνίας με την ιστορική της κληρονομιάς. Η ιστορική και εθνική υπερηφάνια είναι συστατικό αντίδρασης και κάνει κακό στα συμφέροντα του αποικιοκράτη. Έτσι η παιδεία, η ιστορική μνήμη και οι παραδόσεις παραχαράσσονται από αμόρφωτους προοδευτικούς που έχουν "επιστημονική" άποψη.
Παράλληλα εκτός από τον οικονομικό στραγγαλισμό, ως χώρα είμαστε έγκλειστοι σε ένα κλουβί από εχθρικά διακείμενα κράτη στα σύνορά μας, με κύριο κέρβερο την Τουρκία που απειλεί, βρίζει και παραβιάζει με την ανοχή των πολιτικών μας που μόνο και μόνο για εσωτερική κατανάλωση κάνουν δηλώσεις λεονταρισμού.
Από την άλλη όσοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε "συμμάχους", καλό θα είναι να αναλογιστούμε ότι οι μεν Δυτικοί είναι οι αποικιοκράτες, ενώ η ξανθιά φυλή είναι εκείνοι που στο όνομα του πανσλαβισμού υπήρξε από τους πρώτους που αναγνώρισαν το Βαρδαρικό υβρίδιο. Φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείψουν και οι αγνωμονέστεροι ευεργετηθέντες πρώην Γιουγκοσλάβοι που φυσικά αναγνώρισαν και εκείνοι το υβρίδιο.
Η χειρότερη μάστιγα αυτής της χώρας είναι τα πολιτικά ανδρείκελα που την ρήμαξαν και που επενασυστήνονται ως σωτήρες. Η μόνη λύση θα ήταν να εξαφανίζονταν με κάποιο τρόπο αυτοί και τα μαγαζιά τους και να αναλάμβαναν κάποιοι πραγματικοί φιλέλληνες που θα υιοθετούσαν το βασικότερο δόγμα που θα έπρεπε να μας κατευθύνει, ότι είμαστε μόνοι μας και αυτή η πατρίδα είναι το σπίτι μας. Και όπως λέει και το ρητό: Όποιος δεν φροντίζει το σπίτι του, πέφτει και τον πλακώνει.
Καλό θα είναι να καταλάβουμε κάποτε ως πολίτες πως δεν υπάρχει δεξιά και αριστερά, παρα μόνο ιθαγενείς και Γκαουλάιτερς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου