Στην ελληνική τηλεόραση τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε μία τεράστια αλλαγή στις ζώνες, στις εκμπομπές, σειρές, ταινίες κτλ.
Μέσα από τα λεγόμενα "πρωινάδικα" δήθεν ενημερωτικά προγράμματα δημιουργήθηκε ένα σύστημα προβολής "επωνύμων", οι οποίοι δεν είχαν να επιδείξουν τίποτα σε επίπεδο σκέψης ή τέχνης ή γενικότερα πολιτισμού.
Μετά υπήρχαν κάποιες ξένες σειρές, σαπουνόπερες, παιδική ζώνη κ.ο.κ.
Ξαφνικά οι σειρές λιγόστεψαν, μετακινήθηκαν και η παιδική ζώνη πέθανε και κανένας δεν είπε κουβέντα.
Στη θέση τους μπήκανε ειδησιογραφικού χαρακτήρα ενημερωτικές εκπομπές με κοκκορομαχίες πολιτικάντηδων μέχρι κατινοκουτσομπολίστικες μπουρδοεκπομπές περί ανέμων και υδάτων.
Τί κοινό όμως έχουν όλες αυτές;
Το περιεχόμενο της πρώτης σχολιάζεται σαν περιεχόμενο της δεύτερης που σχολιάζεται σαν περιεχόμενο της τρίτης και πάει λέγοντας.
Κάποτε σε κάτι σεμινάρια που είχα παρακολουθήσει, μας είχε μιλήσει ένας ψυχολόγος για μία τεχνική απομάκρυνσης από σοβαρά προβλήματα που μας ενοχλούν, με σκοπό την ψυχολογική ηρεμία και τον ελαχιστοποίηση πιθανού πόνου.
Η τεχνική ήταν ουσιαστικά αποπροσανατολισμός από το καθ' αυτού πρόβλημα και επικέντρωση στο άτομο και είχε ως εξής:
Ας υποθέσουμε πως σε απασχολεί ένα πρόβλημα Χ. Φαντάσου πως είσαι θεατής σε κινηματογράφο και βλέπεις το πρόβλημα ως μία προβολή στο πανί. Τώρα φαντάσου πως παρακολουθείς τον εαυτό σου, που παρακολουθεί την προβολη σαν τρίτος παρατηρητής. Μετά φαντάσου να παρακολουθείς τον εαυτό σου, που παρακολουθεί τον εαυτό του, που παρακολουθεί την προβολή. Μετά φαντάσου να παρακολουθείς τον εαυτό σου, που παρακολουθεί τον εαυτό του, που παρακολουθεί τον εαυτό του, που παρακολουθεί την προβολή και συνεχίζουμε έτσι μέχρι ωσότου να έχουμε επικεντρωθεί σε εμάς και το πρόβλημα να είναι μια μακρινή προβολή.
Επανερχόμεθα τώρα στις πολλαπλές εκπομπές της τηλεόρασης που παρακολουθούν η μία την άλλη.
Ξεκινάει η εκπομπή Α με ειδήσεις όπου αναφέρονται σε κάτι που απασχολεί τον πολίτη όπως νέα φορολογικά μέτρα. Το θέμα υποβαθμίζεται από τους "καραγκιόζηδες" εκπροσώπους κομμάτων που τραβάνε την προσοχή πάνω τους με δήθεν διαξιφισμούς.
Μετά ακολουθεί η εκπομπή Β που σχολιάζει την εκπομπή Α, τους συντελεστές και τους καραγκιόζηδες και πετάει και μια κουτσομπολίστικη είδηση για κάποιον τροβαδούρο.
Μετά ακολουθεί η εκπομπή Γ που αναφέρεται στην εκπομπή Β, στον τροβαδούρο και λίγο στην εκπομπή Α, ενώ πετάει και μια εικόνα κάποιας ξεβράκωτης.
Στο τέλος έρχεται και η εκπομπή Δ που ασχολείται με την ξεβράκωτη της εκπομπής Γ, τον τροβαδούρο της εκπομπής Β, λίγο κάτι για τους καραγκιόζηδες της εκπομπής Α και πετάει και ένα δήθεν σοκαριστικό ρεπορτάζ περί ανέμων και υδάτων για να τραβήξει την κύρια προσοχή του τηλεθεατή.
Πλέον η βασική είδηση της εκπομπής Α περί φορολογικών μέτρων έχει χαθεί και ακολουθεί ένα δελτίο ειδήσεων όπου γίνεται απόκρυψη των σημαντικών εξελίξεων και μπορείς να συνεχίσεις ήρεμος να βλέπεις τις σειρές σου!
Και με αυτό το τρόπο παραμένεις το πρόβατο που θέλουν να ελέγχουν, αρμέγουν, σφάξουν!!!
Μέσα από τα λεγόμενα "πρωινάδικα" δήθεν ενημερωτικά προγράμματα δημιουργήθηκε ένα σύστημα προβολής "επωνύμων", οι οποίοι δεν είχαν να επιδείξουν τίποτα σε επίπεδο σκέψης ή τέχνης ή γενικότερα πολιτισμού.
Μετά υπήρχαν κάποιες ξένες σειρές, σαπουνόπερες, παιδική ζώνη κ.ο.κ.
Ξαφνικά οι σειρές λιγόστεψαν, μετακινήθηκαν και η παιδική ζώνη πέθανε και κανένας δεν είπε κουβέντα.
Στη θέση τους μπήκανε ειδησιογραφικού χαρακτήρα ενημερωτικές εκπομπές με κοκκορομαχίες πολιτικάντηδων μέχρι κατινοκουτσομπολίστικες μπουρδοεκπομπές περί ανέμων και υδάτων.
Τί κοινό όμως έχουν όλες αυτές;
Το περιεχόμενο της πρώτης σχολιάζεται σαν περιεχόμενο της δεύτερης που σχολιάζεται σαν περιεχόμενο της τρίτης και πάει λέγοντας.
Κάποτε σε κάτι σεμινάρια που είχα παρακολουθήσει, μας είχε μιλήσει ένας ψυχολόγος για μία τεχνική απομάκρυνσης από σοβαρά προβλήματα που μας ενοχλούν, με σκοπό την ψυχολογική ηρεμία και τον ελαχιστοποίηση πιθανού πόνου.
Η τεχνική ήταν ουσιαστικά αποπροσανατολισμός από το καθ' αυτού πρόβλημα και επικέντρωση στο άτομο και είχε ως εξής:
Ας υποθέσουμε πως σε απασχολεί ένα πρόβλημα Χ. Φαντάσου πως είσαι θεατής σε κινηματογράφο και βλέπεις το πρόβλημα ως μία προβολή στο πανί. Τώρα φαντάσου πως παρακολουθείς τον εαυτό σου, που παρακολουθεί την προβολη σαν τρίτος παρατηρητής. Μετά φαντάσου να παρακολουθείς τον εαυτό σου, που παρακολουθεί τον εαυτό του, που παρακολουθεί την προβολή. Μετά φαντάσου να παρακολουθείς τον εαυτό σου, που παρακολουθεί τον εαυτό του, που παρακολουθεί τον εαυτό του, που παρακολουθεί την προβολή και συνεχίζουμε έτσι μέχρι ωσότου να έχουμε επικεντρωθεί σε εμάς και το πρόβλημα να είναι μια μακρινή προβολή.
Επανερχόμεθα τώρα στις πολλαπλές εκπομπές της τηλεόρασης που παρακολουθούν η μία την άλλη.
Ξεκινάει η εκπομπή Α με ειδήσεις όπου αναφέρονται σε κάτι που απασχολεί τον πολίτη όπως νέα φορολογικά μέτρα. Το θέμα υποβαθμίζεται από τους "καραγκιόζηδες" εκπροσώπους κομμάτων που τραβάνε την προσοχή πάνω τους με δήθεν διαξιφισμούς.
Μετά ακολουθεί η εκπομπή Β που σχολιάζει την εκπομπή Α, τους συντελεστές και τους καραγκιόζηδες και πετάει και μια κουτσομπολίστικη είδηση για κάποιον τροβαδούρο.
Μετά ακολουθεί η εκπομπή Γ που αναφέρεται στην εκπομπή Β, στον τροβαδούρο και λίγο στην εκπομπή Α, ενώ πετάει και μια εικόνα κάποιας ξεβράκωτης.
Στο τέλος έρχεται και η εκπομπή Δ που ασχολείται με την ξεβράκωτη της εκπομπής Γ, τον τροβαδούρο της εκπομπής Β, λίγο κάτι για τους καραγκιόζηδες της εκπομπής Α και πετάει και ένα δήθεν σοκαριστικό ρεπορτάζ περί ανέμων και υδάτων για να τραβήξει την κύρια προσοχή του τηλεθεατή.
Πλέον η βασική είδηση της εκπομπής Α περί φορολογικών μέτρων έχει χαθεί και ακολουθεί ένα δελτίο ειδήσεων όπου γίνεται απόκρυψη των σημαντικών εξελίξεων και μπορείς να συνεχίσεις ήρεμος να βλέπεις τις σειρές σου!
Και με αυτό το τρόπο παραμένεις το πρόβατο που θέλουν να ελέγχουν, αρμέγουν, σφάξουν!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου