ΟΧΙ

Σήμερα κλείσαμε ένα χρόνο από το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος του 2015. Είναι εκείνο το ΟΧΙ που τελικά έγινε ΝΑΙ και έφερε ένα τρίτο μνημόνιο. Είναι το ίδιο ΟΧΙ που χλεύασαν οι ίδιοι που αμέσως έτρεξαν να βάλουν τις υπογραφές καταδίκης του ελληνικού λαού.

Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι ένα άλλο ΟΧΙ που παρέμεινε ΟΧΙ και οδήγησε σε ένα μεγάλο έπος της ελληνικής ιστορίας και ναι αναφέρομαι σε εκείνο του Ι. Μεταξά.

Φυσικά πριν από εκείνο το πολεμικό ΟΧΙ υπήρξε ένα άλλο ΟΧΙ πολύ πιο σημαντικό που αποτελεί άλλη μία σημαντική κληρονομιά για τους Έλληνες, αλλά και άλλους αδικημένους λαούς.

Η Ελλάδα του Ιωάννου Μεταξά δικαιώνεται στο διεθνές δικαστήριο για την απόφαση αναστολής πληρωμών έναντι των δανειστών της. Όλα ξεκίνησαν το 1932 όταν μετά από ένα δραματικό τρίμηνο ταξιδιών και επαφών στην Ευρώπη, η κυβέρνηση Βενιζέλου κήρυξε χρεοστάσιο στις 18 Απριλίου. Μέχρι τότε παρ' όλες τις δύσκολες συνθήκες, οι δανειστές πληρώνονταν κανονικά. Όταν ο Βενιζέλος είχε μιλήσει στην Κοινωνία Των Εθνών στις 15 Απριλίου του 1932, είχε ζητήσει πενταετή αναβολή πληρωμών, αλλά η τελική απόφαση της Κ.Τ.Ε. δεν ήταν ευνοϊκή. Η "Societe Commerciale De Belgique" κατέφυγε στην διεθνή διαιτησία απαιτώντας να πληρωθεί. Το 1936 λίγο πριν αναλάβει την πρωθυπουργία ο Ιωάννης Μεταξάς, εκδόθηκε καταδικαστική απόφαση για την Ελλάδα και οι Βέλγοι προσέφυγαν στο Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου για να απαιτήσουν την εφαρμογή της αποφάσεως. Τότε η κυβέρνηση Ιωάννου Μεταξά, κάνοντας χρήση της "αρχής δημοσιονομικής αδυναμίας", έβαλε σε προτεραιότητα τις ανάγκες των πολιτών, έστω κι' αυτό ήταν σε βάρος των πιστωτών. Κέρδισε την υπόθεση με την απόφαση υπ' αριθμόν General List No 77, Judgment Νο 31 της 15ης Ιουνίου 1939. Η απαλλακτική απόφαση του Δικαστηρίου συνιστά δεδικασμένο για διεθνή δικαστικά όργανα.

Από την άλλη η ιστορία γράφεται με ΟΧΙ και ίσως θα έπρεπε να αναρωτηθούμε πόσο διαφορετική θα ήταν η ιστορία, αν υπήρχε παρερμηνεία εκείνων των ΟΧΙ.

Υποθέτω πως ο Τσίπρας από το "Μολών Λαβέ" κατάλαβε μόνο το "ελάτε να τα πάρετε", αφού κατά την διάρκεια του μαθήματος μάλλον κοιμόταν, μιας και δεν του άρεσαν όλοι αυτοί οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι της αρχαιότητας.

Έτσι στο πνεύμα του Λεωνίδα απάντησε όλο περηφάνια "ελάτε να τα πάρετε" και έβγαλε στο σφυρί όλα τα ασημικά της Ελλάδας και εκείνοι τα πήρανε.

Ίσως η αφέλεια του Έλληνα να έγκειται στο γεγονός ότι η διγλωσσία και η στρέβλωση των εννοιών αποτελούν χαρακτηριστικό γνώρισμα των πολιτικάντηδων, πόσο μάλλον όταν διαφαίνεται από "συνωστισμούς" και "γεννοκτονίες".

Φυσικά δεν δίνουμε άφεση αμαρτιών στον υπόλοιπο πολιτικάντικο συρφετό που επιχειρηματολογούσε υπέρ της άνευ όρων παράδοσης και είχε ήδη υπογράψει άλλα δύο μνημόνια πριν περίτρανα υπογράψει και το τρίτο.