Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

Πολιτική Ορθότητα

Ξαφνικά μια μέρα από το πουθενά μάθαμε την έννοια "πολιτική ορθότητα" που μας ήρθε από το εξωτερικό μεταφράζοντας το "political correctness". Κανονικά κάποιος θα περίμενε ότι η παραπάνω έννοια αναφέρεται σε ένα είδος ευγένιας, όπου λες την αλήθεια χωρίς να χρησιμοποιείς σκληρή γλώσσα.
Δυστυχώς αποδείχτηκε ότι πρόκειται μάλλον για την χειρότερη μορφή λογοκρισίας και καταπάτησης της ελευθερίας του λόγου έργκο της δημοκρατίας.
Ας προσπαθήσουμε όμως να αναλύσουμε τι δεν πάει καλά με την πολιτική ορθότητα.
Συνήθως όλοι ορθολογικά γνωρίζουμε ότι σε όλα τα θέματα υπάρχει ένα μαύρο και ένα άσπρο και για τους πιο ανοιχτόμυαλους υπάρχει μια λεπτή γκρίζα γραμμή. Ο διαχωρισμός των δύο χρωμάτων και η γκρίζα ζώνη βασίζονται στον ορθολογισμό και στην ανάλυση των θετικών και των αρνητικών επί ενός θέματος με πάντα γνώμονα την κοινή λογική και την σωστή επιχειρηματολογία που βασίζεται σε επιστήμες, ευρήματα και εμπειρίες.

Τι γίνεται όμως με όλα τα παραπάνω όταν εισέρχεται η πολιτική ορθότητα;
Κατ'αρχήν ο σκοπός της είναι να υπερασπιστεί δογματικά μια θέση που προωθείται για χ, ψ λόγους. Δεν παίζει ρόλο αν η θέση αυτή ορθολογικά δεν στέκει. Μέσω της πολιτικής ορθότητας το μαύρο απαγορεύεται, το λευκό γίνεται μια λευκή γραμμή και η δογματική άποψη μετατρέπεται σε ένα τεράστιο γκρίζο. Τι εννοούμε όμως με αυτό. Το χειρότερο είναι ότι όχι μόνο υπάρχει έλλειψη κοινής λογικής λόγω φανατισμού, αλλά και έλλειψη επιχειρημάτων λόγω μη ευρημάτων, επιστημονικών στοιχείων και όλα βασίζονται σε συγκεκριμένες εμπειρίες, ενώ ξεκινάει μια συνεχής αλλοίωση διαφόρων εννοιών μέχρι να ταιριάξουν στο δόγμα.
Έτσι για παράδειγμα αν η πολιτική ορθότητα υποστήριζε την χρήση ενός φαρμάκου, θα υπερτόνιζε ότι σώζει ζωές, αλλά δεν θα άφηνε να γίνει οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από το ποσοστό επιτυχίας του φαρμάκου. Κοινώς αν το φάρμακο σώζει 1 στους 10 ασθενείς είναι αποτυχία, αλλά δεν είναι και καλά θέμα ποσοστών αλλά ότι σώζει.
Από την άλλη η πολιτική ορθότητα θα απαγόρευε την συζήτηση γύρω από τις παρενέργειες του φαρμάκου, ενώ προσπαθώντας να κηλιδώσει την ορθολογική αντιπαράθεση, λόγω έλλειψης επιχειρημάτων θα ονόμαζε τους αντίθετους αρνητές ή φαρμακοφοβικούς.
Έτσι με όπλα στρατευμένη επιστήμη, ΜΜΕ και λογοκρισία της αντίθετης άποψης και κηλίδωσης των αντιπάλων καταλήγουμε σε μία νέα μορφή απολυταρχισμού που όμως παραδόξως διαλαλεί πως είναι πολέμιος του απολυταρχισμού.
Και κάπου εδώ μου έρχεται στο μυαλό ένας υπέροχος μύθος του Αισώπου που μιλάει για την αλεπού με την κομμένη ουρά.
Μια αλεπού τριγύριζε μέσα στο δάσος πεινασμένη… Είχε τρεις μέρες να φάει και τα μάτια της γυάλιζαν από την πείνα… Αν πεις για τα σάλια της, δεν μπορούσε να τα κρατήσει μέσα στο στόμα της, καθώς η γλώσσα της κρεμόταν δυο πιθαμές.
Αλλά να ένας λαγός που η φουντωτή ουρά του ξεπρόβαλε μέσα από τους θάμνους! Ορμάει δίχως να σκεφτεί στον αναπάντεχο μεζέ. Μα… χραααπ! Μέσα στη χαρά της που θα γλίτωνε από την απελπισμένη πείνα δεν πρόσεξε το δόκανο ενός κυνηγού. Ευτυχώς που πιάστηκε μόνο η φουντωτή ουρά της, λάφυρο για τον άτυχο κυνηγό. Όσο για τον λαγό, έγινε καπνός μόλις άκουσε το βογκητό της αλεπούς.
Τώρα δεν έφτανε που ήταν πεινασμένη, ήτανε και κολοβή, το ρεζίλι δηλαδή των αλεπούδων… Μπροστά της έβλεπε όλες τις φίλες της αλεπούδες να σκάνε στα γέλια με το πάθημά της και να κουνάνε τις ουρές τους περήφανες και καμαρωτές… Ε, όχι!
– Κορίτσια, κορίτσια, ελάτε, μαζευτείτε κι έχω φοβερά νέα να σας πω! Ελάτε στο ξέφωτο για να δείτε την καινούρια μόδα για τη γούνα μας…
Η αλεπού μας καμώθηκε πως διαφημίζει καινούρια  αλεπουδοεμφάνιση πιο άνετη, πιο δροσερή, πιο ανάλαφρη.
– Βλέπετε εμένα; Είμαι ξαλαφρωμένη, τρέχω πιο γρήγορα, δε λαχανιάζω και σίγουρα δε σκέφτομαι πια πώς να προφυλάξω την ουρά μου! Τέρμα λοιπόν στις αλεπουδοουρές, μέσα στη μόδα και μεις!
Έγινε ένα σούσουρο και οι αλεπούδες την κοιτούσαν μ΄ απορία  και προσπαθούσαν να βρουν δίκιο στα λόγια της.
– Μα εσένα σε συμφέρει αυτή η εμφάνιση, για να μη φαίνεσαι πως είσαι κολοβή. Θέλεις και μεις να κόψουμε τις ουρές μας  για να μη φανεί το δικό σου κουσούρι. Ακούς εκεί! Πάμε κορίτσια και μην ακούτε τις αηδίες που μας λέει. Το συμφέρον της κοιτάει. Είμαστε αλεπούδες κι έχουμε τις ωραιότερες φουντωτές ουρές!
Η αλεπού μας κοκκίνισε, πρασίνισε και δεν είχε και ουρά να βάλει μες στα σκέλια της. Έφυγε ταπεινωμένη και ντροπιασμένη, γιατί όλοι κατάλαβαν πως δεν συμβούλευε τους άλλους επειδή πραγματικά ενδιαφερόταν για το καλό τους,  αλλά γιατί ήθελε να εξυπηρετήσει το δικό της προσωπικό συμφέρον.
– Πόσο πρέπει να προσέχουμε από κάποιους σαν κι αυτή και τις συμβουλές τους, λέγανε μετά οι αλεπούδες στα παιδάκια τους.


Έτσι όπως και η αλεπού, η πολιτική ορθότητα προσπαθεί να μας πείσει να κόψουμε την ουρά μας και αν φέρουμε αντίρρηση, τότε είμαστε φασίστες και ρατσιστές προς τις κολοβές αλεπούδες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου